ಬರಹ :
ಈಚನೂರು ಇಸ್ಮಾಯಿಲ್, ತುಮಕೂರು.
ಅನುಭಾವಿ ಪರಂಪರೆಗಳು ಕೂಡು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಬೆಳೆಸಿವೆ. ಬಹುಭಾಷಿಕ, ಬಹುಧಾರ್ಮಿಕ, ಬಹುಜನಾಂಗಗಳ ಚಹರೆಗೆ ಒಂದು ಉದಾತ್ತವಾದ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಸಮಸಮಾಜದ ಕಲ್ಪನೆಯಡಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತೃಹೃದಯದ ಗ್ರಹಿಕೆಗಳನ್ನು ಬಿತ್ತಿದವರು ಈ ಅನುಭಾವಿ ಪರಂಪರೆಗಳು. ಈ ಬದುಕಿನ ಲೋಕಗ್ರಹಿಕೆಯನ್ನು ಮಾನವೀಯ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿ ಮನುಷ್ಯನ ಘನತೆಗೆ ಒಂದು ಹೊಸ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆದು ಚರಿತ್ರೆ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಚರಿತ್ರೆಯ ಚಲನಶೀಲತೆಯಲ್ಲಿ ಶಿಶುನಾಳ ಷರೀಫರು ತಮ್ಮ ಪಾಲನ್ನು ಅತ್ಯಮೂಲ್ಯವಾಗಿ, ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಉಣಬಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಸಂತ, ದಾರ್ಶನಿಕ, ಅನುಭಾವಿ, ಕವಿ, ಹಾಡುಗಾರ, ಲೇಖಕರಾಗಿ, ನೆಲಮೂಲದ ಸಂವೇದನೆಯ ಹೊಳಹುಗಳನ್ನು ಸೋಪಜ್ಞ ಚಿಂತನೆಗಳಲ್ಲಿ ದಾರ್ಶನಿಕ ಸಾಂಗತ್ಯವನ್ನು ನೀಡಿದವರು ಷರೀಫ್ರವರು. 19 ನೇ ಶತಮಾನದ ಆದಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳಗಿದ ಸೌಹಾರ್ದ ಗ್ರಹಿಕೆಗಳ ಮೂಲಕ ಮನುಷ್ಯ ಸಂಬAಧಗಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸಿದ ಅನುಭಾವಿ ಷರೀಫರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣತೆಯ ಸಂಗತಿ ಎಂದು ದಾಖಲಿಸಬಹುದು.
ಕರ್ನಾಟಕದ ಹಾವೇರಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಶಿಂಗ್ಗಾವ್ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಶಿಶುನಾಳದಲ್ಲಿ ಒಡಮೂಡಿದ ಈ ಜಾನಪದೀಯ ಮೇರು ಪ್ರತಿಭೆಯ ಬದುಕು ಬರಹಗಳನ್ನು ಅನುಸಂಧಾನಗೊಳಿಸಿ ವರ್ತಮಾನದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ವರ್ತಮಾನದಲ್ಲಿ ಮುರಿದು ಕಟ್ಟಿ, ಅದರ ಅರ್ಥವಿಸ್ತಾರವನ್ನು ಪ್ರಚುರಪಡಿಸುವ ಕಾರ್ಯ ಜರೂರಾಗಿ ಈಗ ಆಗಬೇಕಾಗಿದೆ. ಷರೀಫರು ಬಿಟ್ಟು ಹೋದ ಚಿಂತನಾ ಪ್ರಸ್ಥಾನಗಳನ್ನು ಅದರ ಮೂಲ ಮಾತೃಕೆಯ ಅನುಸಾರದ ಛಂಗುರತೆಯ ತಾತ್ವಿಕತೆಗಳನ್ನು ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ತಿಳಿಸಬೇಕಾಗಿದೆ.
21 ನೇ ಶತಮಾನದ ಕಾಲಘಟ್ಟದ ಆತಂಕ, ಆಘಾತ, ತಳಮಳಗಳನ್ನು ಶಮನ ಮಾಡುವ ವಿಚಾರಗಳು ಷರೀಷ್ ಅವರ ಅನುಭಾವಿಕ ಚಿಂತನೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದೆ. ಅವರ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ಶೋಧಿಸಿ ಅದರ ಸಮಾಜಮುಖಿಯ ಅರ್ಥಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸುವ ಕೆಲಸ ಈಗ ಆಗಬೇಕಾಗಿದೆ. ಷರೀಫ ಹುಟ್ಟಿನಿಂದ ಮಹಮ್ಮದೀಯನಾಗಿ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಾದ ಗುರು ಗೋವಿಂದ ಭಟ್ಟರನ್ನು ಗುರುವಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿ, ಬದುಕಿನ ಅನುಭಾವದ ಎಳೆಗಳನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣ ಕಲಿತು ಮತ್ತು ಅದರಿಂದ ಹೊರಬಂದು ತಮ್ಮ ಗ್ರಹಿಕೆಯ ದಾರ್ಶನಿಕ ಚಿಂತನೆಗಳಿಗೆ ಹೊಸ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆದು ತಮ್ಮ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಈ ಮಣ್ಣಿನ ಸಾರದಲ್ಲಿ ಬಿತ್ತಿದವರು. ಅವರ ತತ್ವಪದಗಳು ಬದುಕಿನ ಅಖಂಡತೆಯನ್ನು, ನಶ್ವರತೆಯನ್ನು, ಜೀವನಪ್ರೀತಿಯನ್ನು, ನಾವೀನ್ಯತೆಯನ್ನು, ಕ್ರಾಂತಿಕಾರತೆಯನ್ನು ಉಣಬಡಿಸುತ್ತಾ, ಪ್ರಾದೇಶಿಕ ಪ್ರಾಗ್ರೂಪಗಳನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಪ್ರಾದೇಶಿಕತೆಗೆ ವಿಶ್ವಾತ್ಮಕ ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ನೀಡಿ, ಆಧುನಿಕತೆಯ ರಾಗ ಲಯಗಳಿಗೆ ಮುಖಾಮುಖಿಯಾಗಿ ಮೊಟ್ಟಮೊದಲು ಆಧುನಿಕತೆಯನ್ನು ವಿಡಂಬನೆ ಮಾಡಿದ ಲೇಖಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ದೈನಂದಿನ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಜರುಗುವ ಸಣ್ಣ ಸಣ್ಣ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಆಗು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ವಿಶಾಲಾರ್ಥವನ್ನು ಪೋಣಿಸುತ್ತಾ ಸಣ್ಣ, ಸಣ್ಣ ಸಂಗತಿಗಳು ಹೇಗೆ ದೊಡ್ಡ ಸಂಗತಿಗಳಾಗುತ್ತವೆಯೆAದು ತಮ್ಮ ಮಾತಿನ ಧ್ವನಿಪೂರ್ಣತೆಯ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಅಕ್ಷರಗಳಿಗೆ ನೀಡಿದವರು. ಅವರು ರಚಿಸಿದ ಪದ್ಯಗಳು ಈ ಬದುಕಿನ ಬವಣೆಗಳನ್ನು ಅರ್ಥೈಸುತ್ತಲೇ, ಭೌತಿಕ ಮತ್ತು ಆದಿಭೌತಿಕ ಸಂಗತಿಗಳಿಗೆ ಜಿಜ್ಞಾಸೆ ಹಚ್ಚಿ ಈ ಬದುಕಿನ ಮೂಲಭೂತ ಕಾತುರಕ್ಕೆ ತಮ್ಮ ಅಗಾಧ ಒಳನೋಟದ ಗ್ರಹಿಕೆಗಳನ್ನು ಕಂಡರಿಸಿ ದಾಖಲಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಜ್ಞಾನ, ಅಜ್ಞಾನ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮ, ಧಾರ್ಮಿಕತೆ, ಸಹಿಷ್ಣುತೆ, ರಾಷ್ಟಿçÃಯತೆ, ಬಹುತ್ವ, ಧರ್ಮ ಧರ್ಮಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಇರುವ ನಿಶ್ಯಬ್ಧಕ್ಕೆ ಅನುಸಂಧಾನಗೊಳಿಸಿ, ಮಾನವೀಯ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಮನುಷ್ಯ ಮನುಷ್ಯರೊಡನೆ ಸಹಬಾಳ್ವೆಯ ಸಮದರ್ಶಿತ್ವದ ಪ್ರೀತಿಯ ಆಪ್ತತೆಯಲ್ಲಿ ಮಾನವೀಯ ಸೇತುವೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಲು ಸಹಕಾರಿಯಾಗುತ್ತವೆ.
ಅನೇಕ ವೈರುಧ್ಯಗಳ ನಡುವೆ ಷರೀಫ್ ಬದುಕಿ ಬಾಳಿದವರು. ವಸಾಹತುಶಾಹಿಯ ಆಡಳಿತ, ಸ್ವಾತಂತ್ರö್ಯದ ಕನಸು, ಏಕೀಕರಣದ ಆಸೆ, ಅಸ್ಪೃಶ್ಯತೆಯ ನಿವಾರಣೆ, ರಾಷ್ಟಿçÃಯ ವಾದದ ಕಲ್ಪನೆ ಮೂಡುವ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಅಕ್ಷರದ ಬೇಸಾಯವನ್ನು ಕಾಯಕ ಜೀವದೊಳಗೆ, ಲೌಕಿಕ ಮತ್ತು ಪಾರಲೌಕಿಕತೆಗೆ ಹೊಸ ವಿನ್ಯಾಸವನ್ನು ತೊಡಿಸಿ ಅದನ್ನು ಮೀರಿ ಬೆಳೆದವರು. ಸೂಫಿ, ಶರಣರ ಪ್ರಭಾವದ ಪ್ರಭಾವಳಿಯಲ್ಲಿ ಮಿಂದು, ಅಂದಿನ ಕಾಲಘಟ್ಟದ ವಿಪರ್ಯಾಸಕ್ಕೆ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸ್ಪಂದಿಸಿ ಈ ಲೋಕದ ಗ್ರಹಿಕೆಯನ್ನು ಸಮಾಜಮುಖಿಯ ಸಾತತ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ರೂಢಿಗತ ಮೂಲದ ಎದುರು ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿ ಆಡುನುಡಿಯ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಪೋಣಿಸಿ, ಕನ್ನಡದ ಅಕ್ಷರಗಳಿಗೆ ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಕಸುವನ್ನು ನೀಡಿ ಮನುಷ್ಯನ ಘನತೆ ವೃದ್ಧಿಯಾಗುವುದು ಎಲ್ಲರ ಸಹಭಾಗಿತ್ವದಿಂದ, ಧರ್ಮದ ಆಚರಣೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೂ ಬದಲಾವಣೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ.
ಅದಕ್ಕೆ ಬದಲಾಗಿ ಮನುಷ್ಯ ಮನುಷ್ಯರೊಡನೆ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ, ವಾತ್ಸಲ್ಯದಿಂದ, ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಬೆರೆತು ಮನುಷ್ಯ ಸಂಬAಧಗಳನ್ನು ಗಟ್ಟಿಗೊಳಿಸುವಲ್ಲಿ ಬದುಕಿನ ಸಾರ್ಥಕತೆ ಅಡಗಿದೆ ಎಂದವರು. ಅವರ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಒಂದು ಸಲ ಸರಾಗವಾಗಿ ಸಹಜವಾಗಿ ಗಮನಿಸಿ, ಲೋಕದ ಕಾಳಜಿ…, ಸ್ನೇಹ ಮಾಡಬೇಕಂತವಳ… ಗುಡಿಯ ನೋಡಿರಣ್ಣ ದೇಹದ… ಅಳಬೇಡ ತಂಗಿ ಅಳಬೇಡ… ಕೋಡಗನ ಕೋಳಿ ನುಂಗಿತ್ತ ತಂಗಿ… ಬಿದ್ದೀಯಬ್ಬೇ ಮುದುಕಿ ಬಿದ್ದೀಯಬ್ಬೇ… ತರವಲ್ಲ ತಗಿ ನಿನ್ನ ತಂಬೂರಿ… ಸೋರುತಿಹುದು ಮನೆಯ ಮಾಳಿಗೆ… ಎಲ್ಲರಂಥವನಲ್ಲ ನನ್ನ ಗಂಡ… ಎಂಥ ಮೋಜಿನ ಕುದುರಿ… ಇನ್ನು ಹಲವು ಗೀತೆಗಳನ್ನು ನಾವು ನೋಡಬಹುದು.
ಈ ಬದುಕಿನ ಸಂತೆಯ ವ್ಯಾಪಾರದ ಸಲಕರಣೆಗಳನ್ನು ಅಕ್ಷರದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಸಿ ಪ್ರಾದೇಶಿಕತೆಯ ಮೂಲಚೂಲಗಳನ್ನು ದಟ್ಟವಾಗಿ ಗ್ರಹಿಸಿ, ಅದ್ಭುತ ರೂಪಕ ಪ್ರತಿಮೆಗಳಿಂದ ಕಟ್ಟಿದ ಅಕ್ಷರದ ಹಾರಗಳು, ಅವು ಜಾನಪದದ ಖಜಾನೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಹೊತ್ತಿನ ವರ್ತಮಾನದ ಸಂಕೀರ್ಣತೆಯ ಸಂದಿಗ್ಧತೆಗೆ ಹೊಸ ಭಾಷ್ಯ ಬರೆಯುವ ಈ ತತ್ವಪದ ನಮ್ಮೆಲ್ಲರಿಗೂ ಎಲ್ಲಾ ಕಾಲದಲ್ಲೂ ಇಷ್ಟವಾಗಬಹುದು. ‘ತರವಲ್ಲ ತಗಿ ನಿನ್ನ ತಂಬೂರಿ…’ ಒಂದು ತಂಬೂರಿಯನ್ನು ಇಡೀ ನಮ್ಮ ಬದುಕಿಗೆ ಹೋಲಿಕೆ ಮಾಡಿ ಅದ್ಭುತ ನುಡಿಗಟ್ಟುಗಳ ವಾಕ್ಯಗಳಿಂದ ಕಟ್ಟಿಕೊಟ್ಟ ಕುಸುರಿ ಕಲೆ ಎನ್ನಬಹುದು. ತಂಬೂರಿಯನ್ನು ಇಡೀ ಬದುಕಿಗೆ ಅನ್ವಯಿಸಿ, ಹೇಗೆ ತಂಬೂರಿಯು ತಂತಿಯ ಹಿಂಸೆಗಳನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡು, ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಸುವ ನಾದ, ಆ ಮಾಧರ್ಯ, ಆ ಧ್ವನಿಪೂರ್ಣತೆ, ಚಲನಶೀಲತೆ, ಸೌಂದರ್ಯಶೀಲತೆ, ಆ ರಸಾನುಭೂತಿಗೆ ಹೊಸ ಹುಟ್ಟನ್ನು ನೀಡುವ ಅನುಭವ ಕೊಡುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆ ನಮ್ಮ ಬದುಕೂ ಕೂಡ.
ಅದಕ್ಕೆ ನಾವು ತಂಬೂರಿಯನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನುಡಿಸಲು ಕಲಿತಿರಬೇಕು. ತಂಬೂರಿಗೆ ಲಗತ್ತಾಗಿರುವ ತಂತಿಯನ್ನು ಸದಾ ಅನುಸಂಧಾನಗೊಳಿಸುತ್ತಾ ತಂತಿ ಮೀಟುವ ಕೈಗಳ ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದ ತಾನು ಮರುಹುಟ್ಟು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ತಂತಿಗೂ ಹೊಸ ಹುಟ್ಟನ್ನು ನೀಡಿ ಬಹುತ್ವದ ಚಪ್ಪರಕ್ಕೆ ಹೊಸ ಕಾಣ್ಕೆ ನೀಡುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ತಂಬೂರಿಯನ್ನು ನಾವು ಸರಿಯಾಗಿ, ಹದವಾಗಿ ಮೀಟುತ್ತಿರಬೇಕು. ಅದಕ್ಕೆ ನಾವು ಮುಕ್ತ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ, ವಿಶಾಲಾರ್ಥದಿಂದ, ಸರಳವಾಗಿ, ಸಹಜವಾಗಿ, ಸರಾಗವಾಗಿ ಚಿಂತಿಸಬೇಕು. ನಾವು ರೂಢಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿತ್ತಿರುವ ಸಂಕೋಲೆಗಳಿAದ ಹೊರಬಂದು, ಎಲ್ಲ ಜನಸಮುದಾಯಗಳ ಜೊತೆ ಪರಸ್ಪರ ಮಾತುಕತೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಬೇಕು.
ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗದಿದ್ದರೆ ಬದುಕಿನ ತಂತಿ ಒಡೆದುಹೋಗುತ್ತದೆ. ಅದು ಅನೇಕ ಅನಾಹುತಗಳಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಸ್ವರಗಳು ಅಪಸ್ವರಗಳಾಗಿ, ಕೀರಲಾಗಿ, ಕರ್ಕಶವಾಗಿ ಕೇಳುತ್ತವೆ. ಅದಕ್ಕೆ ತಂಬೂರಿ ನುಡಿಸುವವನು ಸಂಗೀತದ ಆಲಾಪನೆಯನ್ನು ಕರಗತ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಸಂಗೀತದ ಆಲಾಪನೆಯೆಂದರೆ ಅದು ಬದುಕಿನ ಸಂಗೀತದ ಆಲಾಪನೆ. ಬದುಕನ್ನು ನೋಡುವ, ಗ್ರಹಿಸುವ, ಅರ್ಥೈಸುವ, ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವ ರೀತಿ ಜಾತಿಯಾಚೆಯ ಚಿಂತನೆಗಳಿAದ ಮನೋಜ್ಞವಾಗಿರಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ಏಳು ಸ್ವರ ಸೇರಿ ಹೇಗೆ ಒಂದು ರಾಗವಾಗುತ್ತದೆಯೋ ಹಾಗೆ ನಮ್ಮ ಬದುಕೂ ಕೂಡ. ನಾನು ಹೆಚ್ಚು, ನೀನು ಕಡಿಮೆ, ನಮ್ಮ ಧರ್ಮವೇ ಶ್ರೇಷ್ಠ, ಪರರದು ಕನಿಷ್ಠ, ನನ್ನ ಜ್ಞಾನ ತಿಳುವಳಿಕೆಯೇ ಉತ್ತುಂಗ, ಮತ್ತೊಬ್ಬರದು ಕೀಳು ಎನ್ನುವ ಭಾವದಿಂದ ಹೊರಬಂದು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರ ಪಾತ್ರಗಳೂ ಅತಿ ಮುಖ್ಯವೆಂದು ತಿಳಿದಾಗ ನಮ್ಮ ಬದುಕು ತಾಯ್ತನದ ಹೊಂಬಾಳೆ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಜಿನುಗುತ್ತದೆ. ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯ ವ್ಯಸನದಿಂದ ನಮ್ಮ ಬದುಕಿನ ತಂಬೂರಿ ನುಡಿಸಿದರೆ ಅಪಾಯ ತಪ್ಪಿದ್ದಲ್ಲ.
ಅದಕ್ಕೆ ಈ ಬದುಕಿನ ತಂಬೂರಿಯ ಧ್ವನಿಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇಡೀ ದೇಶವೇ, ಇಡೀ ವಿಶ್ವವೇ ಒಂದು ತಂಬೂರಿಯಾಗಿ, ದೇಶದಲ್ಲಿ, ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಸ್ತರದ ಜನಸಮುದಾಯದ ಜನಗಳು ವಾಸವಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಅವರದೇ ಆದ ನಂಬಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ನಂಬಿಕೆಗಳಲ್ಲಿ ಅವರ ಬದುಕನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಎಲ್ಲರೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆತು ಕಾರ್ಯ ಸಾಧಿಸುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರಭುತ್ವ ಅದನ್ನು ಬದಿಗೊತ್ತಿ ಅವರವರ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಅವರ ಧರ್ಮದ ನಡಾವಳಿಯನ್ನು ಬೇರ್ಪಡಿಸಿ, ಏಕತೆಯ ಸೂತ್ರಕ್ಕೆ ಬಂಧಿಸಿದಾಗ ಅನಾಹುತಗಳು ಎದುರಾಗುತ್ತವೆ. ಆಗ ಅಪನಂಬಿಕೆಗಳು ವೃದ್ಧಿಯಾಗಿ ಮನುಷ್ಯ ಮನುಷ್ಯರಿಂದ ಬೇರ್ಪಟ್ಟು, ಹಗೆತನ, ದ್ವೇಷ, ವೈರತ್ವ ವೃದ್ಧಿಯಾಗಿ, ಜಾತಿ ಜಾತಿಗಳ, ಧರ್ಮ ಧರ್ಮಗಳ ನಡುವೆ ಕಂದಕ ವೃದ್ಧಿಯಾಗುತ್ತದೆ.
ಇಡೀ ಸಮಾಜದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಅಸ್ಮಿತೆ ಕುಸಿಯುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನ ಭಿನ್ನ ವರ್ಗದವರು ನೆಲೆಸಿರುತ್ತಾರೆ, ಅವರವರ ಅರಿವಿನ ಜ್ಞಾನಪರಂಪರೆಗಳು, ಕಲೆಗಳು, ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪಗಳು, ಕರಕುಶಲ ಕಲೆಗಳು, ದೇಸೀ ಚಿಂತನೆಗಳು ಅವರ ಬಾಳಿನಲ್ಲಿ ಹಾಸುಹೊಕ್ಕಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಅವು ಚಲನಶೀಲತೆಯಲ್ಲಿ ಜಾತಿ ಮೀರಿದ ಘನವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಅದನ್ನು ಬದಿ ಸರಿಸಿ ತಮ್ಮದಲ್ಲದ ಚಿಂತನೆಗಳನ್ನು ಹೇರಿದರೆ ಬದುಕು ಪಲ್ಲಟಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಆಗ ಒಂದು ದೇಶದ, ಜಗತ್ತಿನ ತಂಬೂರಿ ಹೊಡೆದು ಹೋಗಬಹುದು? ಅದಕ್ಕೆ ಷರೀಫರು ತಮ್ಮ ತತ್ವಪದಗಳಿಂದ ಬದುಕನ್ನು ಸಹ್ಯಗೊಳಿಸಲು, ಒಟ್ಟಾಗಿ ಬಾಳುವ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವು ಮನುಷ್ಯ ಕೇಂದ್ರಿತ ವಿಚಾರಗಳು, ವಿಶ್ವಾತ್ಮಕತೆಯನ್ನು ವೃದ್ಧಿಸುವ ಅಸ್ಮಿತೆಗಳಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತವೆ. ನಮ್ಮ ಅರಿವಿನ ಜ್ಞಾನಪರಂಪರೆಗಳು ಬದುಕಿನ ಸಾರ್ಥಕ ಪಡೆದು ಎಲ್ಲರೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆತಾಗ ಅದು ನಿಜವಾದ ತಂಬೂರಿಯಾಗುತ್ತದೆ.
ಒಂದು ಆರೋಗ್ಯ ಸಮಾಜದ ಕಟ್ಟುವಿಕೆ ಸಹಕಾರಿಯಾಗುತ್ತದೆ. ಸದ್ಯದ ಜಾಗತಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಅವಲೋಕಿಸಿದರೆ, ಆಧುನಿಕತೆ, ಜಾಗತೀಕರಣ, ತಂತ್ರ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳ ಉನ್ಮಾದ, ಭಯೋತ್ಪಾದನೆಯ ಕರಾಳ ಮುಖಗಳು, ರಾಜಕೀಯದ ಆಟಾಟೋಪಗಳು, ಜಾತಿಕೇಂದ್ರವಾಗುತ್ತಿರುವ ಶಕ್ತಿಕೇಂದ್ರಗಳು, ಅಧಿಕಾರದಾಹದ ಕೇಂದ್ರಗಳು ವರ್ತಿಸುತ್ತಿರುವ ಇಂದಿನ ವಿಷಮದ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ, ಮಂದಿರ, ಮಸೀದಿ, ಇಗರ್ಜಿಗಳ ಆರ್ಭಟದಲ್ಲಿ ಬದುಕು ಜಟಿಲವಾಗುತ್ತಾ, ಅತಂತ್ರವಾಗುತಾ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ. ‘ಧರ್ಮ’, ಅದು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣದ ಆದರೆ ಎಲ್ಲ ಕಾಲಘಟ್ಟಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುತ್ತಾ, ಅದು ಸಮಾಜದ ಎಲ್ಲಾ ಅಂಗಗಳನ್ನು ತನ್ನ ತೆಕ್ಕೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗ ಬದುಕು ದುಸ್ತರವಾಗುತ್ತಿದೆ.
ರಾಜಕೀಯ ಎಲ್ಲ ಜನಾಂಗಗಳ ಮೂಲಭೂತ ಸುಧಾರಣೆ ಮಾಡದೆ, ರಾಜಕೀಯದ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಗೌಣಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ರಾಜಕೀಯ ಈಗ ಬರೀ ಅಂಕಿ ಸಂಖ್ಯೆಗಳ ಬೆಂತರವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಈಗ ಪ್ರತಿ ಸನ್ನಿವೇಶಗಳೂ ರಾಜಕೀಯ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಈ ಹೊತ್ತಿನ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ತಂಬೂರಿಯ ಧ್ವನಿಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು, ಅದರ ವಿಶಾಲಾರ್ಥವನ್ನು ಮನುಷ್ಯ ಸಂಬAಧಗಳ ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ನಿವಾರಿಸಿ, ಸುಸ್ಥಿರ, ಆರೋಗ್ಯ ಸಮಾಜವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಎಲ್ಲರ ಹೆಗಲ ಮೇಲಿದೆ ಎಂದು ಷರೀಫರು ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮನುಷ್ಯ ಮನುಷ್ಯರೊಡನೆ ಆರೋಗ್ಯ ಸಂವಾದ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿ, ವೈಚಾರಿಕತೆ ವೃದ್ಧಿಯಾಗಿ, ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಬಗೆಹರಿದು, ಜ್ಞಾನ ಅಜ್ಞಾನದ ಕಸರತ್ತು ಕಳೆದು ಹೋಗಿ, ಬಹುತ್ವದ ಹೊಂಬಾಳೆಗೆ ಹೊಂಗನಸಿನ ಹೊಂಬಿಸಿಲು ಪೋಣಿಸುವಂತಾದರೆ ಈ ಬದುಕು ಒಂದು ಸುಂದರ ಸರೋವರವೆಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಮನಗಾಣಬೇಕಾಗಿದೆ.
